I’m a girl, it’s fantastic samlar fire teikneseriar frå Ida Neverdahl, som ho har laga mellom 2014 og 2016. Både i form og forteljing viser ho i denne samlinga evne og vilje til utvikling, og samlinga forsvarar trygt den panegyrikken kollega Ola Olsen Lysgaard opnar med i forordet. Når ein har lest samlinga ferdig, byrjar ein raskt å glede seg til meir.
Seks år etter at Neverdahl plutseleg vart eit namn som gav gjenklang internasjonalt, er det grunn til å glede seg over at nivået berre blir høgare. Det er framleis absurde samanstillingar, nokre funderingar over kreativitet og adekvate mengder kroppsvæsker, men samanlikna med Moskva og Gelé er det påfallande færre einhjørningar og regnbogar.[infobox]
Kreativitet
Opningsnovella Polarnatt er ein tyngre refleksjon over kreativitet enn Like an artist, serien som for alvor gjorde Neverdahl kjend, men den er på eit vis eit naturleg framhald. Der Like an artist leikar med kreativ utvikling, frykt for å satse og nervøsitet for å ikkje vere god nok eller å greie å kome vidare, gir Neverdahl hovudpersonen i Polarnatt akkurat det ho ønsker seg: ei evig kreativ natt. Som det ofte er, finst det ei hake ved å få det ein ønsker seg. Uendeleg kreativitet er som uendeleg liv – det høyres mest forlokkande ut før ein har det.
Sosial intelligens
Dei tre andre novellene er laga mellom 2015 og 2016, og viser alle ei meir sosialt orientert side ved Neverdahls teikneseriar. Der Polarnatt, som Like an artist, mest er vendt mot seg sjølv og skaparen, verkar Sulten, Tormented ghost cum og tittelhistoria til saman som ei rørsle utover. Samstundes går teikninga mot ein grovare stil, med meir avmålte fargepalettar. Der opningsnovella skildrar ein kunstnar i kunsten, er resten av samlinga skildringar av jenter i verda. Og det er fantastisk. Novella med anoreksi framstilt som eit ytre monster som har blitt viktigare og nærare enn folka rundt, har ein Miyazaki-aktig tone. Som med Miyazaki, finst Ida Neverdahl sine historier ein stad mellom det fantastiske og det magiske.
Rørsla utover er også ei rørsle mot inkludering: Forteljingane flyttar seg frå den individuelle funderinga over tyngande kreativitet og skapande einsemd, via utanforskap årsaka av sjukdom, til byrjing på ny kjærleik gjennom å gje slepp på det gamle. Det heile kulminerer i ein open og uttalt sjølvaksept, som er sterk nok til å omfamne det som truar, og inkludere det. Gjennom denne utviklinga blir teikningane råare og meir sjølvsikre.
Gåsehud
Teikneseriar er på sitt beste eit kraftfullt medium, med ei heilt eiga evne til å dra ein inn og skape empati og identifisering. Med I’m a girl, it’s fantastic viser Ida Neverdahl igjen at ho har full kontroll. Kvar side er eit eventyr eigna til å skape sitring og gåsehud. Fantastisk.
